28 oktober, 's-Graveland 5 speelt het slim tegen de Vecht en wint: 2 - 4

Het was vandaag een beetje de dag van de waarheid voor ‘s-Graveland 5. Na twee zware nederlagen op rij was de stemming bij de blauw-witten tot onder nul gezakt. Vandaag verliezen zou een verloren seizoen betekenen. Vandaag punten pakken zou de weg naar boven weer kunnen inzetten.
De Vecht heeft een stug en redelijk goed voetballend team, en al vier keer gewonnen dit seizoen. ’s-Graveland pakte het echter slim aan. Het liet zich inzakken en rekende op twee snelle voorhoedespelers, Gijsbert en Marco, voor de gevaarlijke uitvallen. Reeds na tien minuten in de wedstrijd leverde deze aanpak succes op. Luc te Nuyl ramde de bal naar voren nadat een aanval van de Vecht was afgeslagen. Gijsbert de Fokkert pakte op, brak door en scoorde beheerst 0-1. De Vecht bleef de hele eerste helft aandringen. ’s-Graveland kwam er sporadisch uit. De 1-1 hing in de lucht en viel er dan ook al spoedig uit. Een door de ’s-Gravelandse verdediging verkeerd beoordeelde corner belandde voor een Loenens been: 1-1.
In de tweede helft kwamen de broers van Marco, Danny en Jeroen de Vries voor ’s-Graveland binnen de lijnen. Dit maakte precies het verschil. ’s-Graveland kreeg meer grip op de wedstrijd en kon nog vaker gevaarlijk uitvallen. Dit resulteerde in een aantal uitgespeelde kansen. Zowel Gijsbert als Marco misten mooie kansen maar kopten (Gijsbert) en schoten (Marco) ook mooie ballen binnen. Om een lang verhaal kort te maken: uit een corner de 1-2, via een uitbraak 1-3, de Vecht kwam met een goal uit een scrimmage terug tot 2-3 en zette aan voor een offensief, offensief afgeslagen en weer via een uitbraak de 2-4 eindstand.
Een aardige opsteker voor ’s-Graveland 5 dat weer naar het spreekwoordelijke linkerrijtje mag gaan kijken.

  

In de tweede helft had ’s-Graveland 5 letterlijk en figuurlijk windje mee. Het team zit door blessureproblemen niet ruim in de invallers. Vandaag kon gelukkig Stefan uit het vierde meedoen en stonden de tweede helft Jeroen en Danny de Vries paraat. Deze spelers maakten vandaag het verschil met hun inzet, loopvermogen en spelinzicht. Aanvoerder Jeroen te Nuyl zal moeten gaan nadenken via welke constructie deze spelers vast aan het team verbonden kunnen worden. Er was echter een klein praktisch probleem. Mikey de hond van Jeroen moest in de tweede helft wel buiten de lijnen blijven. Geen nood. Frits van der Meer bood zich behalve als wisselspeler ook aan als hondenoppas.
Frits: “Ik was blij dat ik de tweede helft kon wisselen. Een spier in mijn rechterkuit speelde weer op. Dat heb ik eerder dit seizoen gehad. Toen heb ik dat signaal genegeerd en liep vervolgens een spierscheuring op. Ook Pim van Leeuwen wilde graag wisselen wegens probleempjes met de lies. Luc was de eerste helft al uitgevallen met een liesblessure. Krakkemikkigheid troef dus. Gelukkig waren Danny en Jeroen zo aardig om de tweede helft mee te doen. Marco had behoorlijk opgeschept over de kwaliteiten van zijn familie en ze stelden hem niet teleur. Jeroen pakte de regie in de achterste linie, Danny op het middenveld en Marco was voorin gevaarlijk. Leuk om de familie zo bezig te zien."
"Ik bleef de tweede helft staande bij, voor het geval dat er een andere speler uit zou vallen. Dat gebeurde gelukkig niet. Daarbij moest ik ook op Mikey, de hond van Jeroen de Vries, passen. Nou ben ik zelf eigenlijk meer een kattenmens, maar met Mikey was ik meteen beste vrienden. Het was een zeer gehoorzaam beestje. Heel wat braver dan de Utrechtse Dopey die we eind vorig seizoen langs en binnen de lijnen aan het werk hebben gezien.”
”Ik doe deze week wat rek en strekoefeningen en dan hoop ik dat ik volgende week gewoon weer negentig minuten kan volmaken.

  
 
 
 
Supporters van de week
    
De topscorer van dit seizoen, Mark de Jong, moest vandaag noodgedwongen van de zijlijn toekijken. Een blessure aan de lies houdt hem langs de kant. De sympathieke inwoner van Baarn was wel zo sportief om samen met zijn dochter Mare zijn team aan te komen moedigen.
Mark: “Ik vind het wel vreemd dat er op dit moment zoveel spelers last van een liesblessure hebben. Dat kan haast geen toeval meer zijn. We doen kennelijk structureel iets verkeerd. Verkeerd trainen kan het niet zijn want we trainen bijna niet. Of wacht eens, misschien zit hem daar wel de kneep. Zelf denk ik ook nog aan de keuze van de wedstrijdbal bij onze thuiswedstrijden. Ik vind die bal vrij hard. Er zit weinig gevoel in. Nou ja, ik zal het eens met onze aanvoerder bespreken.”
”Ik vond het een leuke wedstrijd om te zien. Er waren alleen wel een hoop eikels langs de lijn. En dan doel ik niet op de andere supporters, want die waren er niet, maar op de vruchten van de eikenboom. Luc te Nuyl vond hetblijkbaar grappig om me er mee te bekogelen. Ik heb maar net gedaan of ik het leuk vond.”
Mare: “Ik vond Mikey de hond wel lief. Ik heb hem ook geaaid. Ik wil ook wel een hond. Maar we hebben al een poes. Die is zwart en heet Noortje. Van mijn vader mogen we geen hond erbij. Ik zit ook op zwemles op zondag en vond het leuk om te kijken.”
  
De toss
    

Jeroen te Nuyl: Gelukkig was ik deze week blessurevrij en kon ik zelf de lijnen binnen de lijnen weer uitzetten. Wel balen dat er zoveel jongens geblesseerd zijn. Maar ja, we moeten roeien met de riemen die we hebben. We hebben vandaag uitgekookt gespeeld. De Vecht had het meeste balbezit en de beste mogelijkheden, wij hadden de beste uitgespeelde kansen. Dus nee, ik vind niet dat we onverdiend gewonnen hebben.”
”De scheidsrechter, Nico, is voor mij een oude bekende. We hebben vroeger wel tegen hem gevoetbald. Hij was een solide rechtsback. Grappig om te zien dat net als bij ons oud-spelers een tweede carrière als clubscheidsrechter beginnen. Nico heeft goed gefloten. Ik vond het goed dat hij met onze grensrechter ging praten en een eerdere beslissing (goedgekeurd doelpunt, red.) herzag.”
”Tegen Cor, de aanvoerder van de Vecht, heb ik volgens mij ook wel eerder gevoetbald. Een aardige jongen die rustig blijft waar een aantal van zijn medespelers wel eens het koppie verliest.”