's-Graveland 5

Eigenlijk zou het verboden moeten worden. Het is moeilijk te begrijpen waarom in het overgereguleerde Nederland hier nog geen regelgeving voor is. In het koude en natte kikkerlandje is je leven vanaf het moment van afknippen navelstreng tot bij wijze van spreken achterovervallen in je graf geregeld. Is het niet zo dat je als kind al aangeleerd hebt om te wachten met spreken tot het moment waarop een ander is uitgepraat? Nou, daar hoef je tegenwoordig niet meer mee aan te komen. Is dat ouderwets? Zal best, maar volgens de algemeen aanvaarde fatsoensnorm in dit land, wordt dat gedrag nog wel steeds gewaardeerd.
Waar doel ik op? Dat vermaledijde opnemen van de telefoon wanneer je met iemand staat te praten. Mensen, het is te gek voor woorden! Sta je in een winkel met degene die je helpt te praten, gaat opeens de telefoon. Zonder ook maar een woord met je verder te wisselen wordt de hoorn van de haak genomen en een nieuwe dialoog opgestart, al was het de gewoonste zaak van de wereld. Of deze: midden in een gesprek met een bekende gaat de draagbare telefoon. De vijfde symfonie van Beethoven rijst op uit de kontzak van een vale spijkerbroek. Onmiddellijk wordt actie ondernomen om het kleine elektronische wondermiddel uit de, om een door overvloedige welvaart uitgedijd lichaam, aan de laatste mode onderhevig, strak gesealde jeans te dissen. Zodra het voorwarmde kleinood aan het oor gedrukt is, ontgaat de spreker de rest (en dus jou) van de wereld. Sommige stoethaspels keren je ook nog eens de rug toe. Dit vanuit de perceptie dat men zich tegenover de gesprekspartner fatsoenlijk gedraagt. Nog erger is degene die na een kort daarvoor verzonden tekstbericht (dat heet sms maar ik zie hier enige discrepantie tussen afkorting en werkelijke benaming) de andere kant telefonisch benaderd met de vraag:¨Heb je mijn berichtje al gelezen, lachen hé?¨
Nog erger: personen die het apparaat voor van alles gebruiken behalve om mee te telefoneren. Nu vraag ik je! Nee, de meeste gebruikers van de draagbare telefoon zijn aardig de weg kwijt. Weet je, dat apparaat is stilzwijgend bij de meeste mensen het leven in geslopen. Het is op zijn minst opmerkelijk hoeveel mensen door dit wonder der techniek geleefd worden. Wat is er mis mee om even niet bereikbaar te zijn? Neem nou dat fenomeen voicemail. Volgens mij kunnen we dat gewoon stemboodschap noemen maar a la, wie daar op let is een kniesoor. Dat is toch een volkomen overbodige service? Wanneer de telefoon niet opgenomen wordt, bel je nog maar een keer! De beller moet zo nodig iemand spreken! Nu wordt degene die niet opneemt, verantwoordelijk gemaakt en moet maar terug bellen. Je zult maar een lastige bevalling hebben en met samengeperste ogen ongelukkig op het toilet zitten.
Kosten komen voor rekening van de beller, nietwaar? Nee, gelukkig gaat het er in de voetbalwereld (en géén voetballerij) niet zo aan toe. Op het veld zijn de draagbare telefoons niet aanwezig. Of moet ik zeggen; nog niet? Afgaande op de laatste wedstrijd van Oranje tegen Roemenië zou je kunnen constateren dat de communicatie tussen spelers onderling en coach aan de kant, wel een stevige draagbare impuls kan gebruiken. Wellicht het proberen waard. De mensen op de tribune hebben absoluut geen dure communicatie apparatuur en speciaal daarvoor in het leven geroepen klaagnummer voor nodig, om het (collectieve) ongenoegen over de wedstrijd kenbaar te maken. Ik daag de sponsors van Oranje uit om in plaats van een automobiel aan de spelers te schenken bij de volgende sponsorronde de auto er maar eens af te laten. Misschien dat de over de paarden getilde miljonairs eens beweeglijker worden en een andere dimensie aan het woord mobiel geven. Men laat dan in ieder geval zien dat men niet aan één plaats of positie gebonden is…….
 
Tot de volgende `ringtone´. Of moet ik zeggen, oproepmelodie.....?
 
Stokebrand

Stok Hoorde
 
Wie regelmatig sportcomplex Berestein bezoekt, weet dat er gevleugelde vrienden tussen kantineterras en veld twee wonen. In een soort niemandsland staat een pracht van een pand genoemd “villa Kakelbond”. Genoemd naar de villa uit de legendarische kinderserie Pippi Langstrumpf. De kippenfamilie kan zich in en buiten het kippendomicilie naar hartenlust bewegen. Aan deze bewoners gaat de ophokplicht voorbij. De man die de scepter over dit “Klein Kippenstein” zwaait, is de overbekende sportparkbeheerder Joop Dillema. Joop heeft maar één zorg in het leven: Hoe houd ik die vermaledijde Rein uit het hok! Het is nu verschillende keren voorgekomen dat de schrandere Rein een kippetje heeft weten te verschalken. De slimmerik heeft Joop al een aantal keren te kijk gezet door listig de hindernissen, die Joop voor hem heeft opgeworpen, handig te ontwijken. Joop, ook niet voor een kleintje vervaard, heeft binnen zijn ’s-Gravelandse kennissenkring (over het algemeen bijzonder zware jongens!) zijn licht eens opgestoken. Het laat zich raden dat er vele raadgevingen hem zijn ingefluisterd. Van heel radicale (uit de Holleeder hoek) tot psychologische (Bas Brouwer). Wanneer je op het terras plaats neemt, neem dan eens de moeite om het Tokkiepaleis eens nader te observeren. Al heel snel vallen de maatregelen die een mogelijke invasie van Reintje moeten voorkomen op. Hoge omheining met stevige palen die grondig verankerd zijn. Daarbinnen een degelijk kippenhok met zwaar hang en sluitwerk. Aan de stevige palen gaas wat vakkundig een enkele spade diep in de grond is aangebracht. Boven de toegangsdeur van dit inmiddels tot vesting omgebouwde gevederde vriendenhok prijkt logisch en trots in blauw/wit de naam ’s-Graveland. Toch valt iets op wat moeilijk te doorgronden is. Boven de deur van de ren over het naambord heen, zijn over een breedte van ongeveer twee meter van links naar rechts twee schuin oplopende rood/witte afzetlinten waar te nemen. Het heeft tot nu toe heel wat hoofdbrekers gekost maar met de beste wil van de wereld is niet te bedenken waar dit voor dient. Hoogst waarschijnlijk is het een nieuwe list om het ongewenste bezoek van Rein in het knusse onderkomen van de familie Tok te voorkomen. De bollebozen van het vijfde hebben afgelopen zondag de kale koppen er maar eens over gebogen om deze maatregel te doorgronden. Toch konden ook deze kale headhunters het mysterie niet ontrafelen. Wie het wel weet mag het zeggen.

Kukeleku en tot het volgende ei.

Al lang heb ik last van mijn achillespezen. ’s-Morgens altijd opstaan met pijn en als er gevoetbald is, niet meer normaal trap op of af kunnen en geforceerd vrolijk doen in huis. Na veel geëxperimenteer en gedokterd en zelfs in een MRI-scan gelegen, had ik het snode plan opgevat om maar te stoppen met voetbal. Dat is waarschijnlijk niet alleen voor mij het beste maar zeker voor mijn omgeving. Nu gaf jij me aan dat ik eens naar onze clubmasseur Ger toe moest om me door hem eens stevig te laten kneden. Nu luister ik bij voorbaat niet en zeker niet naar KJ maar toch, de pijn dreef me in de armen van deze verlosser. Vorige week vrijdag lag ik voor het eerst op de door een sponsor ter beschikking gestelde elektrisch(!) verstelbare tafel. Na enig gekneed en moeilijk verstaanbare termen van Ger’s kant kwam heel vakkundig:”Het ligt niet aan je achillespezen maar aan je kuiten!” Om een lang verhaal kort te houden: twee weken dien ik drie maal per week bij hem langs te gaan en dan ben ik volgens Ger weer het heertje. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik al na de eerste behandeling voor het eerst sinds lange tijd de hele nacht kan doorslapen zonder een paar keer wakker te worden met twee kuiten die strak staan van de kramp. Zo hard dat je er een kromme spijker recht op kan slaan. Ik kan je verzekeren dat dit fenomeen zéér pijnlijk is.
Maar goed; je zit op deze klaagzang van mij ook niet echt te wachten. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is, dat ik dinsdagavond enorm genoten heb van ons eerste elftal. Na door Ger onder handen te zijn genomen zette ik de laatste tien minuten toezien van de eerste helft moeiteloos om door ook de tweede helft naar de jongens te staan kijken. Met veel vernuft, werklust en raffinement werden de hopeloos achter de feiten aanrennende Zeisters van het kastje naar de muur gestuurd. Werkelijk alle hoeken van het veld hebben de arme spelers van Zeist gezien. Wat een drive! Met goed positiespel, hoge balsnelheid en voetbalintelligentie golfde de ene aanval na de andere richting Zeister doel. De arme keeper werd er radeloos van. Dat het 4-0 bleef is zeker aan hem te danken. ’s-Gravelanders kwamen regelmatig alleen voor de doelman te staan maar schoten net naast of de Zeister goalie raakte fortuinlijk de bal. De ene aanval noch mooier dan de andere. De Zeisters zijn de tweede helft drie keer bij Remco Kempers in de beurt geweest. Uiteraard kun je zeggen dat het de zwakte was van Zeist. Ik ben van mening dat het de kracht van de SVS was. Nee, we hebben een schitterend elftal met vele talentvolle jonge voetballers. Laten we er asjeblieft zuinig op zijn.
Dan de trainer. Daar ik in de rust “behandeld” werd, heb ik het optreden van deze man in de kleedkamer mee kunnen maken. Een rustige vent met overwicht die ook nog eens de toon en de vibratie van de jongeren feilloos oppakt!
Beste vriend, ik kijk er weer naar uit om naast je in het veld te staan. Niet alleen jouw hart is blauw en wit gekleurd! Ik wilde je dit niet onthouden…..

Groet maar weer,
Stok

Over de tegenstander was niet veel bekend. De bladzijden in het aantekenboek van zowel de reguliere aanvoerder als de sub, subsub en subsubsub aanvoerder bleken bij het onderhavige hoofdstuk maagdelijk wit. Geen nood, er werd uitgegaan van de eigen kracht. Met een Chicken op de goal, lange Bart achterin en als stormram kleine Marco uit het zesde werd de Kampf tegen de “overkant bewoners” ingezet. Alras werd het gemis aan vaste krachten duidelijk. Inmiddels wordt goed zichtbaar dat de tand des tijd aan de wortelen van dit vijfde begint te knagen. Elke week lijkt de tegenstander steeds jonger te worden. Daarnaast is met het (hopelijk tijdelijk) wegvallen van Erik Klap, minstens veertig doelpunten in één seizoen ingeleverd. Het schijnt dat de begenadigde balkunstenaar met de media-achtergrond zich met hele andere zaken bezig houdt. Hij schijnt opvallend vaak in Scheveningen te worden gesignaleerd. Boze tongen beweren dat de voorman van Fc Klap ingangen zoekt in de reiswereld. Naar verluidt koketteert de man, in bezit van een loepzuivere rechter en een chocolade linker, met het feit ervaring te hebben met groepsuitjes. Daarbij refererend aan een bijzonder geslaagd evenement eind seizoen 2005-2006 die door hem voor een blauw-witte club uit “des midden van het land” georganiseerd is. Insiders weten te melden dat de nog in het leven te roepen reisbureau “Klaptours” voor grote beroering in de reiswereld gaat zorgen. Het wordt er aan het eind van het seizoen alleen maar spannender van……….   Tot de volgende week!

Stokebrand

Stok Hoorde
Weet u het al? Koen Janmaat is vijftig geworden. Dat betekent wéér een Abraham in het vijfde erbij. De achterste linie van ons elftal begint nu meer op de Chinese muur te lijken. Niet vanwege de lengte of stevigheid maar op de leeftijd. Nou ja, er zijn natuurlijk nog wel meer verschillen op te noemen. Zo schijnt het dat de Chinese muur het enige door mensen gemaakte bouwwerk op aarde te zijn die vanuit de ruimte te zien is. Dat kun je volgens mij van de verdediging van ons elftal niet zeggen. Goed, Koen’s verjaardag. De brave borst had voor deze gelegenheid zijn vrienden uitgenodigd om naar “Het Wapen van Amsterdam” te komen. Vanaf 17.00 uur zou in een prettige ambiance een waar drink- en eetgelag losbarsten. Toen ik de uitnodiging las dacht ik: “noouuu…., dat kan wel wat worden”. Opgetogen en ietwat zenuwachtig werd de reis omstreeks kwart voor zes richting Het Wapen ingezet. Daar aangekomen viel het op dat er voldoende parkeergelegenheid was. Natuurlijk! Koen denkt ook aan alles. Van de hele dag bewust niets eten en drinken knapt niemand echt op, dus de spurt door de regen naar de ingang werd ingezet. Met het betreden van de uitspanning kwam toch wel enige twijfel boven. Was het wel hier? Heb ik de uitnodiging wel goed gelezen? Op de kok en een leuke serveerster in de open keuken na was namelijk het etablissement volledig leeg! Voorzichtig toch maar richting toog gelopen. Daar stond Koen, met de rug naar de opening van de zaal gekeerd, handenwrijvend te wachten. Met al zijn vrienden? Goed rondkijkend kon toch met alle wil van de wereld verder in de lege ruimte niemand ontdekt worden. “Héé Koen, is het de bedoeling dat we samen je verjaardag vieren?” Nee, daar moest je om zes uur nog niet druk over maken. Tenslotte moet wel iedereen van zijn werk afkomen. Om een lang verhaal kort te maken: Het werd een mannenavond, erg gezellig en laat. Door de veelvuldige toespraken heeft een ieder die Koen op een latere leeftijd heeft leren kennen, in ieder geval genoeg inkijk in zijn jongere jaren gekregen. Mij benieuwd of Koen volgend jaar al zijn vrienden nog allemaal heeft…… 

Namen het vijfde; van harte Koen en op naar de volgende vijftig!!

Stokebrand
 

Stok Hoorde
Kijk, afgelopen zondag was van de vijfde Mannschaft der Sportverein ’s-Graveland de aanvoerder er niet bij. Nu zou je kunnen concluderen dat deze afwezigheid voor ons team funest is. En waarom dan wel? Nu, hierom:
1 Aanvoerders zijn altijd de beste van hun team.
2 Aanvoerders scoren altijd.
Tja, hoe kun je dit soort beweringen nu staven? Om maar met de laatste te beginnen: Dat kan natuurlijk niet! De andere opmerking overigens slaat kant nog wal. Zie hier de argumentatie welke de bovenstaande beweringen onderuit haalt. Verder zou je kunnen zeggen dat het scorend vermogen van het team met de vaste aanvoerder binnen de gelederen op peil is. Flauwekul opmerkingen dus! Dit bleek na intensief  beraad van de vijfdelingen in de kleedkamer. Een gelegenheidsaanvoerder die met een verkrampte poging zich zelf probeert te etaleren en dit doet door te hameren op het feit dat we nog nooit zo goed onder leiding van Jeroen hebben gespeeld. Welke achterliggende gedachte zit hier bij de lange man achter? Zijn opmerkingen over het gedrag van de afwezige aanvoerder maakte direct bij een aantal spelers emotionele reacties los. Opvallend genoeg was men het eens over de meer dan regelmatige onverklaarbare absentie van de vaste rode banddrager. Unaniem kwam de vraag naar boven: Waar is hij nu weer? In ieder geval wist een van de matadors te melden dat hij voor de zoveelste keer naar het land van knoflook en stokbrood vertrokken was. Iemand vulde aan dat het ook het land van de wijn is. Dit bleek later een van de sympathisanten van de vaste aanvoerder te zijn. Die krijgt waarschijnlijk wel eens een flesje. Het was tevens zijn laatste opmerking die middag. Vakkundig afgeserveerd. Elke idioot weet immers dat de betere wijnen uit Zuid Afrika komen. Wat dat betreft heeft het apartheidsregime in het verleden toch iets goed voort gebracht. Al heeft dat heel wat onnodig menselijk leed gekost. Nee, Jeroen is met iets geheimzinnigs bezig. Binnen de kleedkamer gonsde het van de geruchten. “Jeroen is voor transferzaken naar het buitenland”. “Jeroen is voor zijn werk naar het buitenland”. Of deze: “Vorige keer heeft hij in Cannes zaken gedaan waarvoor hij nu terug moet om het af te maken”. Na die laatste opmerking valt er een ijzige stilte in de kleedkamer. Ieder staart verstijft van de schrik glazig voor zich uit. Niemand durft de alles zeggende stilte te doorbreken. Uiteindelijk verzamelt de gelegenheidsaanvoerder (ziet hij hier eigen gewin in?) voldoende moed bijeen om de stilte te doorbreken. Voorzichtig oppert hij of er wellicht een maîtresse in het spel is. Dreigende blikken vallen hem ten deel. Niet aan de aanvoerder of Linda komen ja!! Plots springt de fietsende drugskoerier als door een vervuilde naald gestoken op. Hij weet het zeker! De brothers in arm bekokstoven in (wanneer u dit leest) het inmiddels winterklaar gemaakte tweede huis van broeder Luc, een plan om de topscorertrofee binnen de familie te houden. Wat zal daar nu achter zitten………?

Tot de volgende absentie.
Stokebrand
 

Stok Hoorde
Afgelopen zondag ook zo genoten? Nee, niet van het vijfde maar van wat er in de grootste haven van de wereld gebeurde. 0-4 in De Kuip betekent nog altijd een bijzonder geslaagde dag des heren! Per slot van rekening is het met die eeuwige stedenstrijd toch allemaal eens begonnen. Heel wat anders dan wat ons vijfde heeft laten zien. Zullen we het maar houden op kansloos? Goed, dan hebben we dat ook weer gehad.
Ik kom toch graag even terug op wat er in de Maasstad is gebeurd. Eigenlijk kan het betaalde voetbal mij, sinds alle fratsen rondom het willen oprichten van de televisiezender 10 al weer twee decennia geleden, niet zoveel meer bekoren. Mensen vergeten snel en wat de (betaald)voetbalorganisaties toen aan graaiziekte lieten zien, stuitte mij hevig tegen de borst. Nu heeft een voormalig bijzonder groot sporter (Dries van Wijhe) het al eens gezegd: “Overal waar de commercie de hand op legt, wordt kapot gemaakt”. In mijn ogen een waarheid als een koe.
In de stad van oppergoeroe Ivo Opstelten, kreeg de favoriete club van enkele basisspelers van ons team, ongenadig op zijn reet. Het diepte punt was toch wel het wegsturen van Van Hooijdonk. Typisch een geval van één seizoen te lang doorgaan. Jammer voor een speler met een voetbalstaat van dienst die klinkt als een klok. Als beste man van het duel noem ik Henk Timmer. Al was het alleen maar omdat er thuis iemand op hem zit te wachten die meer dan de moeite waard is.
 
Wie was er deze week niet? Juist ja, Roelemans. Deze verdedigende zager onder de De Saeghers liet zondag verstek gaan. Absoluut legitiem was de absentie van Roel, maar wat veroorzaakte zijn afwezigheid? Ik hoorde dat ons Roeltje weer studeert! Studeren? Welke wetenswaardigheedjes moeten er dan nog bij in dat grote hoofd, en met welk doel?
Roel schijnt een wandelende zakcalculator te zijn. Dat betekent optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. Dat laatste gaat hem overigens het minst goed af. Dit is na afloop van een wedstrijd, waarbij hij weer eens aanwezig is, goed te merken. Nee, Roelemans wil zijn kennis verbreden heet dat. Roel wil zijn kunsten als financieel administrateur nog beter gaan doen. Roel gaat straks, naast het af en toe verdedigende werk voor het vijfde, balansen opmaken, winst en verliesrekeningen opstellen en begroten wat er te begroten valt. Nou, van één ding ben ik overtuigd. Na afgelopen zondag heeft de solvabiliteit van het vijfde een behoorlijke opdoffer gehad. Mij benieuwt hoe de geplande aandelen emissie van ons team er volgende week voor staat. Dan immers zal door Roel de nominale premie gecalculeerd worden. Ben benieuwd wat er aan agio over blijft…….

Tot de volgende absentie!
Stokebrand

~ In de rubriek Stok Hoorde vertelt Stok van den Burg de laatste nieuwtjes over de (ex-)spelers van 's-Graveland 5, de supporters, de familie, de club of gewoon zo maar ergens over. Deze keer een opzienbarend verhaal over Fred Fouraschen.

Stok Hoorde

Het viel me afgelopen zondag pas op. Al een paar weken moet het vijfde acteren zonder de sympathieke Fred Fouraschen. Fred schittert dit keer door weg te blijven. Is het jou (nu we het er toch over hebben) niet opgevallen hoe weinig er eigenlijk over hem te zeggen valt? Is dat karakteristiek voor de man? Misschien. Ik hoorde wel iets vreemds over hem. Hij schijnt goed te kunnen fietsen. Niet dat fietsen op zich vreemd is maar zoals Fred fietst daar zit een luchtje aan. Had ie maar goed kunnen voetballen, denk ik dan meteen. Ik bedoel; als voetbalteam hebben we er natuurlijk weinig aan als een van de spelers goed kan fietsen. In Fred schijnt de fietstechniek van Eddy Merckx, het doorzettingsvermogen van Woutje Wagtmans, de fratsen van Theunissen, het Italiaanse verleden van Van de Velde en de zonnebril van Jan Jansen te zijn samen gebracht. Ingrediënten die van elk persoon een complete wielrijder maakt. Ik begreep uit de opmerkingen dat onze Fred al menig kilometertje heeft weggetrapt. Uiteraard is ieder jaar aan het begin van het voetbalseizoen, tijdens het omkleden, weer te zien dat Fred’s (voor een enkeling) appetijtelijke lijf weer een opsodemieter heeft gehad. Geen gram vet te bespeuren en een verkleuring op delen van de huid die er op duiden dat hij de hele zomerstop in een frivool fietspakje heeft rond geflaneerd.  Een duidelijk geval van armen uit de mouwen- en benen uit half lange broekspijpen steken. Dat Fred op aparte plekken van moeder aarde gefietst heeft moge helder zijn. Vele merkwaardige plaatsen worden in de naar uitdampende bezwete lichamen, sokken en half vergane scheenbeschermers ruikende kleedkamer opgesomd. Fred heeft zelfs op het dak van de wereld gefietst. Het schijnt dat hij daar alle Nepalezen met hun Yak’s zijn rode reflector heeft laten zien. Nu wil het geval dat onze Fred ook in Zuid-Amerika is geweest. Op de site van het vijfde is daar reeds door de webmaster kort gewag van gemaakt. Het vermoeden bestaat dat Fred daar als drugs-fietskoerier heeft gefungeerd. Vaak op de hielen gezeten door de DEA. Toch krijgt deze befaamde Amerikaanse drugseenheid hem niet te pakken. Of toch? Fred is natuurlijk niet voor niets al enkele weken spoorloos. Denk dat ik maar het gelijknamige televisieprogramma benader met het verzoek naar Fred uit te kijken. Tenslotte moet het met de uiterlijke kenmerken van Fred een makkie zijn om hem te traceren………

Wees gegroet maar weer!

Stokebrand 

~ In de rubriek Stok Hoorde vertelt Stok van den Burg de laatste nieuwtjes over de (ex-)spelers van 's-Graveland 5, de supporters, de familie, de club of gewoon zo maar ergens over. Deze keer opzienbarend nieuws over Peter Krumpelman.

Stok Hoorde

Deze week toch weer iets geks gehoord. Het gaat over onze tuinkabouter. De beste man was er deze week niet maar eigenlijk ook weer wel. Die laatste opmerking is natuurlijk verwarrend. Hoe kun je er niet zijn en tegelijkertijd weer wel? Krumpelman kan dat. Als veelzijdig Parketteur verdient deze man zijn centen met het in alle gewenste verbanden leggen van parketvloeren. Nu ben ik geen expert op het gebied van vloeren in zijn algemeen en zeker niet in het bijzonder van parketvloeren maar een ding weet ik wel: je kunt op zo'n vloer behoorlijk op je plaat gaan. Jezus, wat kunnen die dingen glad zijn!

Goed, Krumpie (voor intimi) heeft schijnbaar dus ook verstand van gras. Dat blijkt wel want de beste parketman schijnt veelvuldig bij buurmanclub 't Gooi te worden gesignaleerd. Waarom hij daar komt kon niemand mij vertellen. Het kan met het kunstgrasveld te maken hebben. Je zou denken: vraag het 'm dan. Je krijgt dan echter niet een rechtstreeks antwoord van hem. Een beetje Van der Sar-achtige prietpraat valt je ten deel. Nu ben ik zo vrij geweest om mijn contacten binnen het clubcircuit te raadplegen. Daar komt toch een opvallend en minstens verontrustend bericht uit. Onze grote rechtsback loopt te leuren over en voor een basisplek maar dan op een andere plaats op sportpark Berestein. Hoe durft ie!! Zijn wij als 5e elftal niet altijd goed voor hem geweest? Hebben we niet altijd geld aan hem gegeven zodat hij met de jaarlijkse uitstapjes mee kon? Is ie door ons niet altijd gedekt als zijn vrouw om opheldering vroeg wanneer hij na een wedstrijd weer eens te laat thuis kwam? Zijn de door hem (veelvuldig) gemaakte dekkingsfouten in het veld niet liefdevol door zijn voetbalmaten herstelt? Nog maar te zwijgen over de bereidheid om zijn mannen Bram en Steijn langs de lijn bezig te houden. Bram en Steijn hmmmm……… Waar voetballen die eigenlijk? Nu we het er over hebben: Waar voetballen die eigenlijk? Je zou toch verwachten dat bij een clubman als Krumpelman zijn kids een blauw/wit shirt dragen en hij van dat elftal leider/trainer is. Tja, ik denk dat hier de kern van het probleem ligt. Waarschijnlijk is "De Krump" niet door de leider/trainer ballotage van de SVS gekomen. Een insider van de club wist na lang aandringen te melden dat het De Krump ontbreekt aan voldoende technisch inzicht en klokkijken. Waarschijnlijk is dat bij De Krump door de vele jaren vloeren leggen verdwenen. Net als de kat van buurvrouw Janssen. Die schijnt onder een in visgraat gelegde vloer te vertoeven…..

Tot de volgende week!
Groeten, Stokebrand 

~ In de rubriek Stok Hoorde vertelt Stok van den Burg de laatste nieuwtjes over de (ex-)spelers van 's-Graveland 5, de supporters, de familie, de club of gewoon zo maar ergens over. Deze keer opzienbarend nieuws over Joost te NUyl.

Stok Hoorde

Deze week in de kleedkamer weer een verassend verhaal gehoord En waar ging dit vertellinkje dan over? Juist ja, altijd over degene die er niet bij is. Deze week dus Joost te Nuijl. Altijd al een gewillig slachtoffer. Moet je maar geen scheidsrechter willen zijn. Nu, kan je verzekeren; ik heb een zwak voor hem! Je kunt zeggen wat je wil maar Joost is er een van de Te Nuijlenballen waar je wat aan hebt. Dat is het afgelopen Open Nederlands Kampioenschap Palingroken in Kortenhoef wel gebleken. De organisatie kampte met een tekort aan juist gekwalificeerd personeel. Nu wil het geval dat zowel Koen Janmaat als Menno van de Brand hun medewerking aan dit puur dorpse gebeuren verlenen. Dus niet getreuzeld, Joost op zondag ver na de wedstrijd gevraagd of hij niet “iets wilde doen” op de bekende visjesrookdag. Joost, die er onmiddellijk vanuit ging dat het zijn vakkundige (jury) inbreng betrof, wist niet hoe snel daar mee in te stemmen. Gedrieën namen er nog een paar om de afspraak te bezegelen. Joost had zich echter op één ding verkeken. De vrijdag voor de strijd hoorde Joost dat hij de volgende dag al om vijf uur in de ochtend op het wedstrijdterrein aanwezig diende te zijn. In eerste instantie kwam nog wel bij hem op dat het voor een gewichtig jurylid als hij wel erg vroeg was. Is het niet zo dat dit soort notabelen zich vlak voor de eindstrijd pas melden?
Toch meldde Joost zich die ochtend. Want ja, je kunt het met die niets wetende dorpelingen niet weten. Met als gevolg dat hij niet veel later afzethekken, tentstokken, toilethokjes en vuilnisbakken liep te sjouwen. Schichtig om zich heen kijkend of hij niet door een bekende werd gespot. In de wetenschap dat het toch wel erg vroeg was, verdrong hij deze gedachte. Toen door hem alle rekwisieten op hun plaats waren gezet werden niet veel later door voor hem allemaal onbekende mensen een soort van klerenkastjes met schoorsteentjes op de Kortenhoefsedijk gezet. Veel van deze kastjes waren voorzien van metertjes waar getallen op afgebeeld waren. Er zaten ook deurtjes in. Mensen gekleed in blauwe kiel en rode zakdoek, legde Joost op zijn verzoek uit dat het kleine crematoriumpjes waren. Het zal hem later die dag wel duidelijk worden wat er precies mee gedaan werd. Hij moest maar goed opletten. Omdat hij van alle opgedane indrukken dorst had gekregen, nam Joost om even over zevenen die ochtend zijn eerste biertje. Zijn Betty had hem deze ochtend bij het uit bed stappen nog gewaarschuwd goed voor zich zelf te zorgen. Nou, dat was niet tegen dovemansoortjes gezegd!
De gehele dag heeft Joost op De Dijk rond gezworven. Goed voor zich zelf zorgend totdat het vijf uur was. Ja, hij moest maar eens naar huis gaan want er kwam die avond visite! Als goed gastheer kocht hij nog wat paling en zalm in en met volle plastic zakken aan beide armen sjokte Joost met twee kompanen van het werk huiswaarts. Thuis aangekomen wachtte de visite hem al op. Hij had namelijk afgesproken te zullen gaan kaarten. Zijn wekelijks pokeravondje! Omdat de dag hem enorm veel nieuwe indrukken had opgeleverd, stelde hij de aanwezige kaartmaten voor om het pokerspel een nieuwe wending te geven. De gasten, met door Betty aangedragen wasknijpers op de neus, gingen schoorvoetend akkoord. Vanaf die dag, zo luidt het verhaal, wordt er in “huize Joost & Betty” aan de Jonkheer Sixhof met open kaart gepokerd. Dit vereenvoudigt het spel en er hoeft niet meer zo serieus bij gekeken te worden.
Het schijnt dat Koen Janmaat en Menno van de Brand die nacht als laatste de feesttent zijn uitgeveegd……….
 
Nou, tot volgende week maar weer. Ben benieuwd wie er dan niet is.
Groeten van vriend Stokebrand
 

~ In de rubriek Stok Hoorde vertelt Stok van den Burg de laatste nieuwtjes over de (ex-)spelers van 's-Graveland 5, de supporters, de familie, de club of gewoon zo maar ergens over. Deze keer opzienbarend nieuws over kees toes.

Stok Hoorde

Langs deze weg wil ik onze voetbalbroeders van het vijfde laten weten dat onze voormalige linksback, zich altijd in nevelen hullende, Kees Toes is getrouwd!! Na 22 augustus zijn vrijgezellenavond in het bruisende (op dinsdag?) nachtleven van Hilversum te hebben gestort, heeft Kees zich de volgende dag in de echt laten verbinden. Spijtig mede omdat ik er van overtuigd ben dat het vijfde daar een meer dan memorabel  moment voor Kees en nu zijn echtgenote van had kunnen maken. Efin, nu is in ieder geval wel aan een ieder van ons mannenelftal duidelijk dat Kees, Kees niet meer is.

 Met groet en tot ziens op de groene zoden, Stok

© Vijfde Dimensie 06/07